ការផ្សារសម្ពន្ធភាពសមាជិកក្នុងគ្រួសារ
ការមិនសន្ដោសក្នុងគុណធម៌
តើត្រូវបដិបត្តិយ៉ាងណា ក្នុងជីវិតគ្រួសារ?
ការមិនសន្ដោសក្នុងគុណធម៌ គឺ មិនល្មម តែមិនឆ្អែតក្នុងការបំពេញសេចក្ដីល្អ ដែលជា
ការកសាងនូវគុណសម្បត្តិទូទៅឲ្យរីកចម្រើនឈានទៅមុខ តើមានបញ្ហាយ៉ាងណាក្នុងគ្រួសារ?
ពោលគឺការដែលនាំមកបដិបត្តិក្នុងគ្រួសារ ដែលមានទិដ្ឋិ ( ការយល់ឃើញ) ផ្សេងគ្នា
ពោលគឺការដែលនាំមកបដិបត្តិក្នុងគ្រួសារ ដែលមានទិដ្ឋិ ( ការយល់ឃើញ) ផ្សេងគ្នា
មានផ្លូវបដិបត្តិដែលអាចសម្ពន្ធចូលគ្នាបាន។
គោលការណ៍ទូទៅនោះមិនខុសគ្នា គ្រប់គ្នាមិនគួរល្មម និង ឆ្អែតក្នុងការបំពេញនូវ
សេចក្ដីល្អ។
តែបើបោះជំហានទៅចំពោះអ្នកដទៃ ដែលនៅជុំវិញជាយ៉ាងនោះ
យើងក៏
ត្រូវព្រមទទួលនូវការពិត តែមិនមែនបានន័យថា
បណ្ដែតបណ្ដោយនោះទេ។ ត្រូវយល់
ដល់ចិត្តរបស់គេ ហើយប្រើវិធីដ៏វៃឆ្លាតរឿយៗ
ជួយឲ្យគេដើរទៅមុខ និង អភិវឌ្ឍដូច
ដែលបានពោលមកហើយ។
-ដោយចំពោះត្រូវ ពិចារណានូវសេចក្ដីផ្សេងគ្នានៃបុគ្គលម្នាក់ៗ។ ការរស់នៅជាមួយគ្នា
ក៏មានសម្ពន្ធភាពជាមួយគ្នា
ក៏គួរតែមានការយល់ចិត្តគ្នា និង អាចដឹងច្បាស់នូវចរិត
ហើយឆ្លាតក្នុងវិធីការ។ ដោយចំពោះវិធីការ និង
គុណសម្បត្តិ ដែលចូលមកឧបត្ថម្ភ
គាំពារឲ្យវិធីការសម្រេចផលនោះ ត្រូវប្រើទំនាក់ទំនងក្នុងការទាក់ទងគ្នា
ដោយច្រើនគឺ
ភាសា ដែលជារឿងសំខាន់។
-មនុស្សបច្ចុប្បន្ន មានបញ្ហាជាច្រើនក្នុងទំនាក់ទំនង។ ទំនាក់ទំនងនេះជារឿងសំខាន់
-មនុស្សបច្ចុប្បន្ន មានបញ្ហាជាច្រើនក្នុងទំនាក់ទំនង។ ទំនាក់ទំនងនេះជារឿងសំខាន់
ជាការឆ្លាត
ជាសមត្ថភាព ដែលព្រះពុទ្ធជាអម្ចាស់ និង ព្រះអរហន្តទាំងឡាយ
ផ្សព្វផ្សាយព្រះធម៌បង្រៀនធម៌ដល់ពពួកជនឲ្យបានសម្រេច ត្រូវបដិបត្តិទា៤
ក្នុងខទី ២៖
ដែលហៅថា
និរុត្តិបដិសម្ភិទា គឺបញ្ញាបែកធ្លាយ
ក្នុងការប្រើភាសាទំនាក់ទំនង ត្រូវពូកែ ត្រូវដឹងថា ប្រើពាក្យពេចន៍យ៉ាងណា
ទើបសមគួរនិងបានទទួលផល។ តើត្រូវនិយាយជាមួយគេយ៉ាងណា ពាក្យពេចន៍ សំដី លំដាប់រឿង គោលបំណង សណ្ដាប់ធ្នាប់ ជាក់ច្បាស់
ស្របទៅនឹងស្ថានការណ៍ ឬកាលៈទេសៈរឿង និង ពាក្យដែលតម្រូវតាមអ្នកស្ដាប់ ឫកពាក្នុងការនិយាយ លក្ខណៈនៃការនិយាយ
ទំនាក់ទំនងដែលពេញលេញ នឹងនាំចូលទៅកាន់គោលបំណង។ ទាំងអស់នេះ ជារឿងដែលមានអត្ថន័យ និងមានផល។
-ក្នុង ទំនាក់ទំនងទូទៅ មានគោលនៅក្នុងសង្គហវត្ថុ៤ប្រការដើម្បីឲ្យពពួកនោះៗ តាំងតែក្នុងគ្រួសារជាដើមទៅ នៅរួមជាមួយគ្នា មានសាមគ្គីព្រមព្រៀងគ្នា រួមគ្នាជាធ្លុងមួយ មានឯកភាពនោះ ត្រូវតែបដិបត្តិក្នុងសង្គហវត្ថុ៤ ប្រការគឺ
១- ទានៈ ការឲ្យដល់គ្នា។ មានការឲ្យរបស់វត្ថុ លុយកាក់ ការយល់ដឹង។
២-បិយវាចាៈការនិយាយដោយទឹកចិត្តល្អ។
៣- អត្ថចរិយាៈ ការប្រើកម្លាំង សមត្ថភាព ធ្វើប្រយោជន៍ ឲ្យដល់គ្នានឹងគ្នា។
៤- សមានត្តាៈ ការធ្វើខ្លួនឲ្យស្មើ គឺធ្វើឲ្យស្របចូលគ្នាបានមិនមើលងាយមើលថោក មិនរើសអើង យុត្តិធម៌ មិនយកចាញ់ យកឈ្នះគ្នា រួមសុខរួមទុក្ខ។
-ខទី២ នេះរឿងនិយាយជាការងាយ ពេលដែលយើងដឹងជាក់ រួមសុខរួមទុក្ខ មានបញ្ហាក៏រួមគ្នាដោះស្រាយ តែបើចិត្តមិនព្រមទទួល ពិតជាលំបាក ព្រោះចិត្តជាចំណែកដំបូង។ បើកើតការរលឹកដឹង ឃើញដល់ចិត្តអ្នកដទៃហើយ ក៏មានការរលឹកដឹងថា បានរួមសុខរួមទុក្ខនឹងគ្នាហើយ ព្រោះចិត្តមានការបង្អោនទៅក្នុងផ្លូវរាប់អានគ្នាបាន។
-ក្នុង ទំនាក់ទំនងទូទៅ មានគោលនៅក្នុងសង្គហវត្ថុ៤ប្រការដើម្បីឲ្យពពួកនោះៗ តាំងតែក្នុងគ្រួសារជាដើមទៅ នៅរួមជាមួយគ្នា មានសាមគ្គីព្រមព្រៀងគ្នា រួមគ្នាជាធ្លុងមួយ មានឯកភាពនោះ ត្រូវតែបដិបត្តិក្នុងសង្គហវត្ថុ៤ ប្រការគឺ
១- ទានៈ ការឲ្យដល់គ្នា។ មានការឲ្យរបស់វត្ថុ លុយកាក់ ការយល់ដឹង។
២-បិយវាចាៈការនិយាយដោយទឹកចិត្តល្អ។
៣- អត្ថចរិយាៈ ការប្រើកម្លាំង សមត្ថភាព ធ្វើប្រយោជន៍ ឲ្យដល់គ្នានឹងគ្នា។
៤- សមានត្តាៈ ការធ្វើខ្លួនឲ្យស្មើ គឺធ្វើឲ្យស្របចូលគ្នាបានមិនមើលងាយមើលថោក មិនរើសអើង យុត្តិធម៌ មិនយកចាញ់ យកឈ្នះគ្នា រួមសុខរួមទុក្ខ។
-ខទី២ នេះរឿងនិយាយជាការងាយ ពេលដែលយើងដឹងជាក់ រួមសុខរួមទុក្ខ មានបញ្ហាក៏រួមគ្នាដោះស្រាយ តែបើចិត្តមិនព្រមទទួល ពិតជាលំបាក ព្រោះចិត្តជាចំណែកដំបូង។ បើកើតការរលឹកដឹង ឃើញដល់ចិត្តអ្នកដទៃហើយ ក៏មានការរលឹកដឹងថា បានរួមសុខរួមទុក្ខនឹងគ្នាហើយ ព្រោះចិត្តមានការបង្អោនទៅក្នុងផ្លូវរាប់អានគ្នាបាន។
No comments:
Post a Comment