នៅក្នុងប្រទេសស៊ីវីល័យជឿនលឿនប្រជាធិបតេយ្យ
ការផ្តល់តម្លៃអោយបុគ្គលណាម្នាក់ត្រូវបានគេផ្អែកលើ
គោលការណ៍សំខាន់ៗមួយចំនួន។ ទី១ ផ្អែកលើចំណេះដឹងគតិបញ្ញា។ ទី២
ផ្អែកលើភាពស្មោះត្រង់។ ទី៣ ផ្អែកលើគំនិតស្រឡាញ់ និងជួយសង្គម និងទី៤
ផ្អែកលើទ្រព្យសម្បត្តិ។
នៅក្នុងប្រទេសជឿនលឿនដដែល កូនសិស្សខ្លះដែលត្រូវបានតែងតាំងអោយទទួលតំណែងខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងជួរ រដ្ឋាភិបាល នៅបង្ហាញការគោរពចំពោះសាស្ត្រាចារ្យដែលធ្លាប់បង្រៀនពួកគេកាលពី អតីតកាល។ ក្រៅពីអោយ
តម្លៃទៅលើសាស្ត្រាចារ្យ ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងប្រទេសជឿនលឿនអោយតម្លៃទៅលើបុគ្គលអ្នកវិភាគដែលផ្តល់គំនិតល្អៗជូនដល់សាធារណជន។
តែនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាវិញ ទស្សនទាន និងផ្នត់គំនិតអាចខុសពីប្រទេសជឿនលឿនខ្លះ។ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួនអោយតម្លៃទៅលើបុគ្គលណាម្នាក់ដោយវិភាគ ទៅលើតែទ្រព្យសម្បត្តិមួយមុខប៉ុណ្ណោះ។ រីឯ កត្តាផ្សេងៗមិនសូវត្រូវបានគេយកមកពិចារណាទេ។
ទស្សនៈរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួនបានលើកឡើងថា ប្រសិនបើសាស្ត្រាចារ្យនោះពូកែជាងខ្លួន ប្រហែលជាសាស្ត្រាចារ្យរូបនោះ មានប្រាក់ មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន ឬមានតំណែងខ្ពង់ខ្ពស់ទៅហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកវិភាគនោះពួកែវិភាគម្លឹងៗ ហេតុអ្វីអ្នកវិភាគនោះ មិនមានប្រាក់ច្រើន ដូចឧកញ្ញ៉ាផង? ប្រសិនបើបញ្ញាវ័ន្តនោះពូកែ ហេតុអ្វីបានជាគ្មានលុយច្រើន? នេះគឺជាអ្វីដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួន បាននិងកំពុងគិត ប៉ុន្តែនេះគឺជាគំនិតខុស។
សូមបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងសង្គមមួយ បុគ្គលម្នាក់ៗដែលជាកោសិការបស់សង្គមមានតួនាទីផ្សេងៗគ្នា។ សាស្ត្រាចារ្យមានតួនាទីបណ្តុះបណ្តាលសិស្ស និស្សិតអោយក្លាយទៅជាអ្នកដឹកនាំ ពោលគឺមិនមែនមានន័យថា សាស្ត្រាចារ្យដែលមានចំណេះដឹងខ្ពស់ ត្រូវតែទទួលតួនាទីធំជាងកូនសិស្សនោះទេ។ ប្រសិនបើសាស្ត្រាចារ្យពូកែៗនាំគ្នាធ្វើ«ធំ»អស់ទៅហើយនោះ តើនរណាជាបណ្តុះបណ្តាលបន្ត?
អ្នកវិភាគសេដ្ឋកិច្ច ឬវិភាគសង្គមនយោបាយ មានតួនាទីជាអ្នកវិភាគ។ អ្នកវិភាគមានតួនាទីផ្តល់ជាគំនិត ពោលគឺមិនមែនជាអ្នកប្រតិបត្តិទេ។ នៅក្នុងសង្គមជឿនលឿន អ្នកផ្តល់គំនិតថ្មីៗ ត្រូវបានគេអោយតម្លៃខ្លាំងណាស់។ តែនៅក្នុងកម្ពុជាវិញ មនុស្សខ្លះ និយាយថា ប្រសិនបើអ្នកវិភាគពូកែ ហេតុអ្វីមិនធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងអោយជោគជ័យទៅ។ នៅក្នុងសង្គមជឿនលឿន អ្នកគិត ឬអ្នកស្រាវជ្រាវ គិតតែពីគិត និងស្រាវជ្រាវ រីឯ អ្នកប្រតិបត្តិវិញ គិតតែពីធ្វើ ពីព្រោះអាជីពពីរនេះខុសគ្នា។
នៅក្នុងប្រទេសជឿនលឿនដដែល កូនសិស្សខ្លះដែលត្រូវបានតែងតាំងអោយទទួលតំណែងខ្ពង់ខ្ពស់ក្នុងជួរ រដ្ឋាភិបាល នៅបង្ហាញការគោរពចំពោះសាស្ត្រាចារ្យដែលធ្លាប់បង្រៀនពួកគេកាលពី អតីតកាល។ ក្រៅពីអោយ
តម្លៃទៅលើសាស្ត្រាចារ្យ ប្រជាពលរដ្ឋក្នុងប្រទេសជឿនលឿនអោយតម្លៃទៅលើបុគ្គលអ្នកវិភាគដែលផ្តល់គំនិតល្អៗជូនដល់សាធារណជន។
តែនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជាវិញ ទស្សនទាន និងផ្នត់គំនិតអាចខុសពីប្រទេសជឿនលឿនខ្លះ។ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួនអោយតម្លៃទៅលើបុគ្គលណាម្នាក់ដោយវិភាគ ទៅលើតែទ្រព្យសម្បត្តិមួយមុខប៉ុណ្ណោះ។ រីឯ កត្តាផ្សេងៗមិនសូវត្រូវបានគេយកមកពិចារណាទេ។
ទស្សនៈរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួនបានលើកឡើងថា ប្រសិនបើសាស្ត្រាចារ្យនោះពូកែជាងខ្លួន ប្រហែលជាសាស្ត្រាចារ្យរូបនោះ មានប្រាក់ មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន ឬមានតំណែងខ្ពង់ខ្ពស់ទៅហើយ។ ប្រសិនបើអ្នកវិភាគនោះពួកែវិភាគម្លឹងៗ ហេតុអ្វីអ្នកវិភាគនោះ មិនមានប្រាក់ច្រើន ដូចឧកញ្ញ៉ាផង? ប្រសិនបើបញ្ញាវ័ន្តនោះពូកែ ហេតុអ្វីបានជាគ្មានលុយច្រើន? នេះគឺជាអ្វីដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួន បាននិងកំពុងគិត ប៉ុន្តែនេះគឺជាគំនិតខុស។
សូមបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងសង្គមមួយ បុគ្គលម្នាក់ៗដែលជាកោសិការបស់សង្គមមានតួនាទីផ្សេងៗគ្នា។ សាស្ត្រាចារ្យមានតួនាទីបណ្តុះបណ្តាលសិស្ស និស្សិតអោយក្លាយទៅជាអ្នកដឹកនាំ ពោលគឺមិនមែនមានន័យថា សាស្ត្រាចារ្យដែលមានចំណេះដឹងខ្ពស់ ត្រូវតែទទួលតួនាទីធំជាងកូនសិស្សនោះទេ។ ប្រសិនបើសាស្ត្រាចារ្យពូកែៗនាំគ្នាធ្វើ«ធំ»អស់ទៅហើយនោះ តើនរណាជាបណ្តុះបណ្តាលបន្ត?
អ្នកវិភាគសេដ្ឋកិច្ច ឬវិភាគសង្គមនយោបាយ មានតួនាទីជាអ្នកវិភាគ។ អ្នកវិភាគមានតួនាទីផ្តល់ជាគំនិត ពោលគឺមិនមែនជាអ្នកប្រតិបត្តិទេ។ នៅក្នុងសង្គមជឿនលឿន អ្នកផ្តល់គំនិតថ្មីៗ ត្រូវបានគេអោយតម្លៃខ្លាំងណាស់។ តែនៅក្នុងកម្ពុជាវិញ មនុស្សខ្លះ និយាយថា ប្រសិនបើអ្នកវិភាគពូកែ ហេតុអ្វីមិនធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាងអោយជោគជ័យទៅ។ នៅក្នុងសង្គមជឿនលឿន អ្នកគិត ឬអ្នកស្រាវជ្រាវ គិតតែពីគិត និងស្រាវជ្រាវ រីឯ អ្នកប្រតិបត្តិវិញ គិតតែពីធ្វើ ពីព្រោះអាជីពពីរនេះខុសគ្នា។
សូមបញ្ជាក់ថា ទ្រព្យសម្បត្តិវាសំខាន់ហើយ
ប៉ុន្តែគំនិតវារឹតតែសំខាន់ទៅទៀត ពីព្រោះរាល់គម្រោង
ឬកិច្ចការអ្វីទាំងអស់ត្រូវការ«គំនិត»សម្រាប់បង្កើត គ្រប់គ្រង
ធ្វើអោយដំណើរការ និងធ្វើអោយមាននិរន្តរភាព៕
No comments:
Post a Comment